Bir Yalnızlık Senfonisi * İsmail Kara

[Sarızeybek]

Sen hiç yalnızlığı düşündün mü?
Uykusuz soğuk gecelerde,
Karanlığa sarılıp üşüdün mü?

Sen hiç sessizliğin
Korkunç ortasına gömüldün mü?
Dinledin mi, duydun mu?
Ölümün çığlığını!

Diken diken oldu mu saçların?
Kimsesiz odanda,
Aktı mı gözyaşların?

Sen hiç ürperdin mi?
Karamsar düşlere,
Tüm ruhunu serdin mi?
Sabahlara dek
Uykusuzluğun kollarına
Kendini verdin mi?

Ne bileceksin,
Sımsıcak yatağında?
Mışıl mışıl uyurken,
Ben buz gibi odamda,
Saatlere bakarken,
Hep seni düşündüm…

Yokluğun yüreğimi
Bir daha,
Bir daha deldi.
Kaldım acılar içinde.
Hep aklıma
Ölüm geldi.

Bu gece ben
Yaşamın ötesinde
Buruk acıları
Yudum yudum içerken
Gerildim.
Öldüm öldüm dirildim
Alt üst oldu
Bütün sinirlerim
Gün doğarken
Ancak duruldum.

Bu gece ben,
Bir seni
Bir de ölümü
Düşünmekten yoruldum…

İsmail Kara