Kapanış * Mustafa Kemal YILMAZ

[Oyhan Hasan Bıldırki]

(Vac Soli)

Yitmiş hepten, dost dost dediklerimiz
Şimdi bir güzel yalnızlık bahçesindeyiz.
Anılar bile takılmıyor artık insanın peşine
Boşalmışız,
Rahatsız öylesine
En büyük, en uzun yanlışlık…
Mutluluğa hazırız.
Güleç, yeni bir sevgili
Saçlarımda yumuşak eli.

Aldanmalarımız ne kadar çocuksu,
Ne kadar boş kavgalarımız.
Bölüşemediğimiz ne ki?
Kimin ki?

Senin ancak şimdi anlıyorum ben,
Tüm insanları, koca koca adamları
Tepip geçen,
Eli cebinde, dağınık, güzel, hür sarhoş.

Çifte kilitler altında
Kalın duvarlar koruyor.
Biraz daha sarılıyorum,
Biraz daha küçülüp çekiliyorum içime.

Bir ufacık olsun ki dünyam
Tek başıma, uzak gürültüden.
Sussun çocuklar neşeli,
Açamasın kapımı o cadı eli.
Bir ben olayım, bir de gönlüm
Bir sıcak,
Bir dost,
Bir ana,
Sarıversin beni ölüm.
1974

Mustafa Kemal YILMAZ

[Oyhan Hasan Bıldırki]

Bana çocukları gönderin,
Beyaz çocuklar, kara çocuklar,
Sarışın, sıska, tombul
Hepiniz el ele verin.

Bana çocukları gönderin.
Topları kaçsın bahçeme,
Bırakın ezsinler çiçeklerimi,
Meyvelerimden yesin
Doya doya her biri.

Kargıdan atlarıyla ortalık doz duman,
Zafer naralarıyla geçsinler sokaktan,
Kansız ve ölümsüz uçurtmaları
Hava savaşında.
Ve havuzda,
Gemiler yürüsün düşman üstüne
Ve sonra barış yapılsın yine.
Bir teki ölmeden askerlerimin
Hepsi köylerine dönsünler…
Ben böyle savaş isterim.

Çocuk başkan, çocuk kumandan…
Üşümüş tüm çocuk ayaklarını
Avuçlarıma alıp
Bir bir ısıtsam.

Ne bir sıkıntı, ne bir tasa…
Hiçbiri uykusunda korkmasa…
Canları ne istese,
Onu yese.
Tüm çocuklar bana
“Baba” dese, “amca” dese.
Ağlamasa hiçbiri,
Gülse, gülse hep gülse.

Ve efendim, bir de derken,
Dünyada tüm çocuklar
Bir sabah uyanıp erken…

Bakmışsın her yerde 23 Nisan
Radyoda zafer marşları çalsa,
Ve bir anda dünya
Çocukların olsa.

M. Kemal YILMAZ
(Umurlu Çiçekleri, s. 120-121)