Bütün Acılarını Bana Bırak * Oyhan Hasan Bıldırki

Gönlüm, kara bulutların akınında
Göz yaşlarım sele dönme sevdasında.
İsyanımın şimşekleri tutmuş gökyüzünü,
Mutluklarımı tek tek yakmakta…
Aydınlık şafaklar uzakta mı uzakta!

Gözyaşımız sel olsa, elimize ne geçer?
Hangi umudumuzu düşürebiliriz torumuza?
İsyan bayrakları açılsa dalga dalga,
Daha zor bir hayat düşmez mi avuçlarımıza?

“İnsan ortada… Hayat devam ediyor.”
Yol başlarını tutmuş sayısız haramiler.
Adım adım serili üstünde çakır dikenleri,
Arasında papatyalar, karanfiller, pembe güller?

Deli rüzgârların söylediği hep aynı şarkı:
Mevsimsiz ayrılıklar, zor ayrılıklar!
Sabırsızlık atlarını ürküte ürküte önüne katmış,
Şafaklar sökmeden bizi de yakalar…

Zor ayrılıklar, göz bebeklerimizde kan olur, oturur.
Sevdaya tutsak yüreğimizde derin yaralar…
Yakamızı bırakır mı sanıyorsun,
Yıllar yılı, nakış nakış işlenmiş anılar?

Pahasız incilere döner göz yaşlarımız,
Ne kadar okşasak da soğutamayız acılarımızı.
Delik deşik bu yürek, sızlamasın da ne yapsın,
Gözyaşı dökmese bastırabilir mi isyanlarımızı?

Bütün acılarını bana bırak ne olur?
Kırk yıldır örselenmiş yüreğim dayanır.
Yalnızca sevinçlerinle baş başa kal,
Kırk yıldır yanmış yüreğim oyalanır.

Baksana gökyüzü ne kadar mavi?
Bütün acılarını bana bırak ne olur?
El ele günlere bayrak açmak varken,
Üzüntü değirmeninin dönmesi neden?

İşte bak… Gökkuşağı yedi renk
Uzat elini, birini de sen yakala.
Kader denen felek sırtını dönerse bize;
Ben seni unutamam, unutamam bir tanem…
Sen de Şehzade’ni unutma!
27 Mayıs 2006

Oyhan Hasan Bıldırki