Gurbet Elinde * Ömer Seyfettin

[Oyhan Hasan Bıldırki]

Güneş batmakta... Ovada gecenin
Gölgeleri büyür büyür, sararır,
Ağaçlıklar, akan sular bir serin
Rüzgâr ile dalgalanır, kararır

Kuşlar ötmez, yuvalar boş görünmez.
Bir ışıltı uzaklarda: Yazık, ben
Öksüzüm şimdi bu yolda giderken
Gök bile yıldızlarına bürünmez!

Eski izler: Çirkin, korkunç lekeler
Kılavuzluk eder. Zavallı atım
Şüphelenir bu gidişten ve kişner...

Gece gelir: Issızlık sanki solur,
Ve ruhum uyur, uyanır her adım
Atımın nal sadası ninni olur!
19 Ekim 1906, Kuşadası

Ömer Seyfettin

[Oyhan Hasan Bıldırki]

Milletleri uyandırır uykudan,
Bir ateştir alevi var, külü yok!
Hainlerin ödü kopar korkudan,
Kurtulunca yayından bu ateş ok...

Bu ateşin nuru ile esirler
Zincirleri koparırlar, galeyâna gelirler.
Taht yıkarlar, baht yaparlar ve derler:
"Durmayalım hakkımız var daha çok..."

Mefkûre bu, yok mu ey Türk haberin?
Bu mukaddes şeyle yanar içerin,
Aç gözünü artık uyan, hem gerin
Bırak çıksın kalbinden şu ateş ok!

Ömer SEYFEDDİN

[Oyhan Hasan Bıldırki]

Ah, ey Kızılırmak! Ağlıyor musun?
Dalgaların coşmuş, bilmiyor durmak,
Çöktü yüz bin ocak, anlıyor musun?
Ben geldim başına, isterim sormak:

"Yüzlerce yıl evvel üstünden geçen
Türklerin başına nedir bu gelen?
Yasasız kalmışlar serserilikten
Kaçmak isterlerse yol verme, sen ak!

Ak, boğulsun kaçan, acıma ona.
İster misin yurda baykuşlar kona?
Geçmek lazım ise yok mudur Tuna?
Geriye bırakma, ak Kızılırmak!"

Ömer Seyfettin

[Oyhan Hasan Bıldırki]

Her zaman mes’udların
Gezdiği bu yol neden
Bu gece böyle dargın?
Tenhâ… Hicrana giden

Bir yol! Sesi rüzgârın
“Nerde onlar?” diyorken
Ay arar uzak yakın
Issızlığı… Yalnız ben

Bir ben, evet kimse yok,
İçimde bin aşk, elem,
Tek başıma kalmışım,

Güzel yol! Vefâsız çok!
Yıllar var ki şu gölgem
Yanımda arkadaşım.

Ömer SEYFEDDİN