Bu Yürek Benim Değil Senin * Oyhan Hasan Bıldırki

Bu yürek benim değil, senin…
Bu yürek baştan uca sen kesilmiş,
Bu yüreğin gerçek sahibi sensin!
Ne güneş, ne ayla paylaşamam seni,
Gökyüzüne bakmanı bile yasaklayabilirim.
Kıskançlık rüzgârlarına kaptırmışım yakamı,
Başka hiçbir şeye bakma, kapa gözlerini;
Gör beni.

Dalda yaprak, evinde insan, gökyüzünde ay
Kırlarda türlü çiçek üşüse bile,
Üşümüyorum şimdi.
Sevda rüyâlarının birinden ötekine geçiyorum,
Sımsıcak yüreğinle kuşatmışsın beni…
Anlatamamaktan korkuyorum.
Sorular yapışıyor yakama:
Soran, öğrenmek isteyen, doğru sorular
Kendime geliyorum.

Neden on sekizimizde değiliz biz şimdi?
Neden bu yaşın değerini bilmeden büyüdük?
Ne vardı sanki hayat denen ırmakta sürüklenecek?
Ne vardı hemencecik çoluk çocuğa karışacak?
Erkenden?

O günlerin altın rüyâsı, upuzun sürseydi,
Cehennem günlerinde bile cenneti yaşasaydık…
İlk aşk maceramız hiç bitmeseydi,
Güneş ve dolunay, derken bütün yıldızlar,
Umuduna kanatlanmış sayısız kuşlar,
Başı dumanlı ya da karlı, geçit vermez dağlar,
Bin bir çiçekle bezenmiş sonsuz kırlar,
Bu, birbirinden yaman şarkılar…
Ölümüne güzel şarkılar,
Bize arka çıksaydı;
Ne vardı sanki?

Şimdi bir mızrabın vurduğu herhangi bir telde,
Kor ateş sevda yanığı ses olmak istiyorum;
Çekincesiz,
Sana ulaşmak için!
Hasreti olduğum gözlerine,
Doya doya bakmak için!
Yüzümde yüzün, saçlarında ellerim
Yaşamak için!

Neden büyüdük biz, neden büyüdük biz?
Görüyorsun ne gündüz, ne gece bize yetiyor…
Neden büyüdük biz, neden büyüdük biz?
Demlenen aşkımıza zaman yetmiyor.
Yüreklerimizde
Sevdanın binlerce kuşu kanatlanıyor,
Papatya yapraklarında hikâyemizin özeti,
Öyle alımlı, öyle saf ki;
El değmedik hülyâlar bizi bırakmıyor.
Neden büyüdük biz, neden büyüdük biz?
O caddeyi hâlâ dövseydi ayak seslerimiz…
Bir dalda olmazsa olmaz iki çiçek gibi
Sevdalı gönüllere, güneşe ve aya
Gökyüzündeki sayısız yıldıza…
Asırlarca gülebilseydik;
Olmaz mıydı?

O çağda
Damar damar kanımda
Delişmen ruhumda
Baştan başa yüreğimde;
Sen vardın!
Şimdi her yanımı kuşatmışsın ama;
Az geliyor bu, bana yetmiyor.
Yetmiyor meleğim;
Gözlerinde erimek istiyorum.

Biliyor musun?
Hayatımda ne varsa senden geri,
Umurumda değil!
"Berlin Duvarı" da yok şimdi,
Şahlanmış umutlarımızı dizginlesin.
Bir kere sevdim seni,
İlk aşkım benim.
Başım dizlerinde,
Gözlerim gözlerinde,
Bütün zamanlara inat,
Benimle olduğunu bilmek
O kadar güzel ki…

Bu yürek benim değil, senin…
Bu yürek baştan uca sen kesilmiş,
Bu yüreğin gerçek sahibi sensin!
16 Şubat 2006

Oyhan Hasan Bıldırki